Podłoga w kuchni

W kuchni można wykorzystać każdy rodzaj pokrycia, może z wyjątkiem wykładzin dywanowych. Jednak przy wyborze materiału powinniśmy przede wszystkim wziąć pod uwagę to, jak często przebywamy w kuchni i co w niej robimy.

W kuchni można wykorzystać każdy rodzaj pokrycia, może z wyjątkiem wykładzin dywanowych. Jednak przy wyborze materiału powinniśmy przede wszystkim wziąć pod uwagę to, jak często przebywamy w kuchni i co w niej robimy.

Jeśli najczęściej gotujemy herbatę i smażymy jajecznicę na śniadanie, każda podłoga będzie służyła przez wiele lat. Natomiast w rodzinnej kuchni, w której przygotowuje się posiłki dla kilku osób, robi przetwory, piecze ciasta, pokrycie podłogowe musi być szczególnie trwałe i łatwe do utrzymania w czystości. Takie wymagania spełniają np. płytki ceramiczne, wykładziny PCW, powlekane płyty korkowe. Zwróćmy też uwagę na śliskość pokrycia - polerowane gresy z pewnością nie będą w tym pomieszczeniu dobrym materiałem.

Czy wybór pokrycia podłogi w kuchni zależy od podłoża?

Współczesne materiały i technologie pozwalają na przygotowanie niemal każdego podłoża do ułożenia dowolnego pokrycia. Jednak wymaga to przeprowadzenia najczęściej kosztownych prac renowacyjnych i dlatego lepiej dopasować rodzaj podłogi do konkretnych warunków.

Żadnych ograniczeń nie stwarzają surowe podłoża betonowe, jastrychy anhydrytowe, płyty gipsowo-włóknowe i niektóre rodzaje płyt drewnopochodnych. Mogą jedynie wymagać dodatkowego wyrównania, jeśli zamierzamy położyć np. wykładzinę PCW. Wylewki samowyrównujące stosuje się również, gdy chcemy pokryć terakotę taką wykładziną.

Na starych pokryciach z płytek ceramicznych lub PCW można - bez konieczności ich usuwania - położyć nową terakotę, używając do tego celu elastycznych zapraw klejowych. Natomiast koniecznie musimy zerwać - niezależnie od rodzaju nowego pokrycia - wykładziny typu lentex, które często gniją pod spodem.

Najbardziej kłopotliwe są podłoża drewniane, wrażliwe na zmiany wilgotności, o niedostatecznej sztywności.

Jakie nowe pokrycie możemy ułożyć na podłodze z desek na drewnianych legarach?

Jeśli podłoga nie ugina się, a deski są w miarę równe, bez śladów zgnilizny, najłatwiej będzie pokryć ją panelami laminowanymi lub korkowymi łączonymi na klej. Zlikwidowanie niewielkich nierówności podłoża zapewni ułożenie ich na gąbce podkładowej. Nie powinno się natomiast układać na deskach wykładzin PCW. Drewniany podkład "pracuje" przy zmianach wilgotności i obciążenia i powoduje pofalowania wykładziny wzdłuż łączenia desek. Nieprzepuszczające wilgoci pokrycie uniemożliwia również wentylację przestrzeni podpodłogowej, co może doprowadzić do zagrzybienia drewnianych elementów.

Czy na takiej podłodze można ułożyć bezpośrednio płytki ceramiczne?

Położenie terakoty na drewnianym podłożu wymaga użycia specjalnych materiałów i jest dość drogie (przygotowanie podłoża kosztuje 60-80 zł za m kw. w zależności od przyjętej technologii). Wzmocnienie i wyrównanie podkładu można uzyskać za pomocą samowygładzających się wylewek podłogowych zbrojonych siatką z włókna szklanego lub kładąc jastrychowe płyty gipsowo-włóknowe. Renowacja podłogi podniesie jej poziom o 3-5 cm (łącznie z grubością płytek), co utworzy niewygodny próg w wejściu do kuchni.

Co zrobić, jeśli drewniana podłoga jest bardzo zniszczona?

Pierwszą czynnością będzie rozebranie starej podłogi łącznie z legarami. Następnie musimy zlikwidować ewentualne nierówności warstwy stropowej podsypką z suchego piasku. Na nim kładziemy płyty styropianowe odmiany FS 20 o grubości wynikającej z wymaganego poziomu podłogi. Jastrych podkładowy układamy z płyt gipsowo-włóknowych o grubości 20 lub 25 mm albo wylewamy betonowy podkład (grubość co najmniej 4 cm). Zamiast styropianu pod betonową wylewką można zastosować podsypkę keramzytową o granulacji ziaren 2-10 mm. Podkłady w obu wariantach wykonujemy jako "pływające" - odseparowane od ścian przekładką elastyczną (paskami styropianu lub specjalną taśmą). Na takim podłożu możemy ułożyć dowolny rodzaj pokrycia podłogowego.

Co będzie w kuchni praktyczniejsze - płytki ceramiczne czy wykładzina PCW?

Pomijając indywidualne upodobania użytkowników, to do typowej, "wielofunkcyjnej" kuchni doradzałbym raczej wykładzinę, zwłaszcza grubą, elastyczną. Właśnie dzięki jej elastyczności mniej męczą się nogi, co nie jest bez znaczenia, gdy wiele czasu poświęcamy na przygotowanie potraw. Całkowita wodoszczelność wykładziny zapobiega też zalaniu w razie drobniejszej awarii. Gładką, jednolitą powierzchnię łatwiej utrzymać w czystości, a upadek talerza czy szklanki na miękkie podłoże niekoniecznie musi się skończyć ich rozbiciem. Wykładziny PCW są natomiast mniej odporne na wysoką temperaturę i niektóre materiały mogą doprowadzić do ich trwałego przebarwienia (np. gumowe kółka mebli).

Czy w kuchni dopuszczalny jest parkiet lub panele podłogowe?

Przy normalnym użytkowaniu drewniana podłoga w kuchni może służyć przez wiele lat. Niebezpieczeństwo jej zniszczenia grozi głównie w przypadku nieszczelności instalacji wodno-kanalizacyjnej, przecieków ze zmywarki lub całkowitego zalania, gdy pęknie rura. Trwałe zawilgocenie prowadzi bowiem do wypaczenia się podłogi, łuszczenia lakieru. Warunkiem uzyskania zadowalającej trwałości jest staranne pokrycie parkietu warstwą lakieru lub szczelne sklejenie paneli podłogowych. Zapobiega to wnikaniu wilgoci pod podłogę w czasie sprzątania, gdy rozleje się woda. Jednak przy intensywnym użytkowaniu kuchni - zwłaszcza w okolicach zlewozmywaka i kuchenki - warstwa lakieru ulega szybszemu uszkodzeniu niż w pozostałej części. Aby uniknąć częstej renowacji, warto w tych miejscach utworzyć "wysepki" z innym, odporniejszym na ścieranie pokryciem (np. terakotą, płytami korkowymi lub wykładziną PCW).

W jaki sposób połączyć na podłodze tak różne materiały jak np. parkiet i płytki terakoty?

Podłogi drewniane nie mogą być "uwięzione" między sztywnymi elementami pomieszczenia. Dlatego oprócz zachowania odstępu od ścian konieczne będzie wykonanie dylatacji wzdłuż linii rozgraniczającej te różne pokrycia. Funkcję taką może pełnić pasek z korka lub specjalne listwy dylatacyjne. Oczywiście trzeba również tak przygotować podkład, aby uzyskać jednakowy poziom podłogi przy różnej grubości pokrycia.

Wykonanie podłogi w kuchni zlecamy z reguły małym firmom i sami nadzorujemy prace. Na co zwrócić szczególną uwagę, aby uzyskać trwałe i funkcjonalne pokrycie?

W kuchni wrogiem podłogi - zwłaszcza drewnianej - jest woda oraz inne rozlane płyny. Szybkie zebranie rozlanej wody oraz sygnalizowanie przecieków z instalacji lub zmywarki umożliwi lekkie pochylenie podłogi w pasie pod szafkami w stronę środka pomieszczenia. Parkiet oraz wykładziny PCW trzeba staranie przykleić do podłoża. Panele układane na warstwie gąbki powinny być dokładnie sklejone na złączach - klej podczas montażu musi po dociśnięciu równomiernie wypłynąć wzdłuż linii połączenia. Parkiet przed lakierowaniem wymaga zaszpachlowania wszelkich szczelin. Warto też uszczelnić podłogę wzdłuż ścian. Zależnie od rodzaju pokrycia przyklejamy listwy z PCW, materiałów drewnopochodnych albo mocujemy cokół z płytek terakoty. Trzeba również zabezpieczyć posadzkę od wilgoci, która może przenikać od spodu (w podłogach na gruncie, nad nieogrzewanymi pomieszczeniami). Konieczne jest wtedy ułożenie na podłożu folii izolacyjnej.

Jakie są orientacyjne koszty ułożenia podłogi?

Najtańsze pokrycie to wydatek rzędu 50-60 zł za m kw. (materiały i robocizna), natomiast za parkiet z egzotycznego drewna zapłacimy ponad 200 zł za m kw.

Źródło: Cztery Kąty

Podłogi dla alergików (i nie tylko)

Wykładziny dywanowe

Osobom ze skłonnościami do alergii, wykładzin dywanowych nie poleca się. Gromadzą one kurz i roztocza. Chociaż niektóre nasączane są substancjami zabijającymi wszelkie mikroorganizmy, uczuleniowcom najbardziej szkodzą nie same roztocza, ale ich odchody, których chemicznie zniszczyć nie można. Jeśli osoba z alergią chce koniecznie chodzić po miękkim dywanie, musi często go trzepać i prać. Wykładziny nie mogą być przytwierdzone na stałe do podłogi. Lepsze będą z tworzywa sztucznego niż z wełny, która może uczulać. Nie unikniemy naniesienia na dywan brudu, ziemi, pyłków, złuszczonego naskórka zwierząt, zarodników pleśni. Dlatego warto wprowadzić w domu zwyczaj zdejmowania butów, zarówno przez domowników, jak i przez gości. Na kontakt z brudnym dywanem najbardziej narażone są dzieci, to one najczęściej bawią się na podłodze. Dlatego warto zwrócić uwagę na to, jaki dywan kupujemy, tak by ograniczyć do minimum niebezpieczeństwo wywołania alergii.

Mamy bardzo duży wybór wykładzin, nie tylko w zależności od typu splotów, ale również od rodzaju włókien i sposobu wykończenia. Syntetyczne wykładziny na piance, szczególnie poliestrowe, zawierają formaldehyd, który przez kilka pierwszych miesięcy po położeniu ulatnia się w dość dużych ilościach. Jeżeli związek ten w naszym przypadku wywołuje reakcje alergiczne, należy wybrać wykładzinę na podkładzie nie z pianki lecz z filcu lub tkaniny jutowej. Wszystkie nowe wykładziny na podkładzie z pianki powinny być przed położeniem dobrze wywietrzone. Otwieranie okien, kiedy jest to tylko możliwe, pozwoli uniknąć nagromadzenia się oparów formaldehydu. W czasie eksploatacji wykładziny dywanowe łatwo się brudzą, odradzamy jednak pranie ich domowymi sposobami. Roztocza lubią wilgoć, mokre wykładziny lub dywany długo schną, stwarzając dogodne warunki do rozwoju roztoczy oraz zarodników pleśni.

Skutecznym sposobem walki z kurzem i brudem na co dzień, a w konsekwencji z alergią jest stosowanie instalacji centralnego odkurzania lub sprzątanie podłóg urządzeniem wyposażonym w filtr HEPA, bądź wodny. Wykładziny i dywany należy prać tylko maszyną piorącą albo agregatem parowym. Tylko urządzenia z dużą siłą ssącą i wyposażone w bardzo czułe filtry lub urządzenia wytwarzające strumień pary pod bardzo wysokim ciśnieniem są w stanie wyczyścić dokładnie dywan. Szczegółowe informacje na temat urządzeń odkurzających i piorących znajdą Państwo w tym raporcie, w artykule pt. „Bez kurzu i roztoczy”.

Na rynku dostępne są wykładziny z powłoką antyzabrudzeniową, są one pokryte substancją impregnującą, która zatrzymuje na powierzchni kurz, brud i rozlane płyny. Nie wnikają one w głąb włókien, dzięki czemu łatwo je usunąć. Powłoka zachowuje swoje właściwości przez co najmniej 8-12 miesięcy (w miejscach często używanych). Dywany i wykładziny można również spryskiwać specjalnym preparatem antyalergicznym Allergoff. Drobinki tego preparatu neutralizują uczulające działanie roztoczy. Zabieg taki należy powtarzać co pół roku.

Innym sposobem na dodanie wnętrzu ciepła są bawełniane dywaniki i chodniki układane na podłodze. Są lepsze niż wyk ładziny na całą podłogę, ponieważ można je prać, suszyć i prasować, usuwając w ten sposób roztocza oraz substancje uczulające. Najlepsze są dywaniki, które można prać w pralce w temperaturze min. 60°C, taka temperatura wystarczy bowiem, aby zlikwidować roztocza.

Wykładziny z PVC

Alternatywą dla dywanów i wykładzin dywanowych są wykładziny winylowe (z PVC) . Nie chłoną one kurzu oraz mikroorganizmów, nie dopuszczają do rozwoju grzybów i bakterii – jest to szczególnie ważne dla alergików. Większość wykładzin z PVC ma podłoże o właściwościach amortyzujących, co stanowi ochronę w przypadku uderzeń czy upadków. Wykładziny winylowe można układać we wszystkich pomieszczeniach, lecz szczególnie dobrze sprawdzają się w kuchniach i łazienkach.

Linoleum

Linoleum produkuje się na bazie oleju lnianego, mączki drzewnej, wypełniaczy mineralnych i żywic naturalnych z dodatkiem pigmentów barwiących. Ma dużą odporność na ścieranie, wysoką izolacyjność termiczną i akustyczną. Jest antystatyczne, a związki chemiczne wchodzące w jego skład utrudniają rozwój mikroorganizmów. Właściwości antystatyczne linoleum powodują, że kurz i brud, które znajdują się na jego gładkiej powierzchni nie przylegają do niej i łatwo je usunąć. Zapobiega to gromadzeniu się roztoczy i stwarza lepsze warunki życia ludziom dotkniętym alergią. Wykładzina z linoleum zalecana jest także do pomieszczeń, gdzie przebywają ludzie mający problemy z układem oddechowym. Należy jednak pamiętać, że każde pomieszczenie po ułożeniu wykładziny z PVC bądź linoleum należy dokładnie wywietrzyć – oba rodzaje wykładzin wydzielają zapach, który może powodować podrażnienia dróg oddechowych.

Płytki ceramiczne

Choć niektórzy twierdzą, że pozbywanie się dywanów nie jest mądre, ponieważ zatrzymują one dużą ilość kurzu, który w przeciwnym razie unosiłby się w powietrzu, specjaliści na ogół polecają podłogi o twardej, gładkiej powierzchni. Doskonałym rozwiązaniem dla alergików są panele podłogowe, parkiety drewniane i płytki ceramiczne. Charakteryzują się one łatwością w utrzymaniu czystości. Płytki ceramiczne, gres i kamień są szczególnie polecane w pomieszczeniach narażonych na kontakt z wodą, takich jak kuchnie i łazienki. Chociaż płytki nie są atrakcyjnym środowiskiem dla rozwoju grzybów i pleśni, wilgotne fugi stanowią takie zagrożenie. Dlatego przed użytkowaniem pomieszczenia fugi należy zawsze zaimpregnować preparatem zmniejszającym ryzyko zabrudzenia i hamującym rozwój pleśni.

Wykładziny korkowe, panele, parkiety

Doskonałym rozwiązaniem dla alergików są wykładziny korkowe, panele podłogowe i parkiety drewniane. Wszystkie charakteryzują się łatwością w utrzymaniu czystości.

W pomieszczeniach suchych, w salonach, sypialniach i pokojach dzieci można użyć którykolwiek z wymienionych materiałów.

Korek przeznaczony na podłogę ma te same właściwości co okładziny ścienne z tego surowca. Jest odporny na szkodliwe działanie wilgoci, nie gnije. Ma również właściwości antystatyczne, nie elektryzuje się i nie przyciąga kurzu, będącego najczęstszą przyczyną uczuleń. Wbrew obiegowej opinii parkiet wykonany z korka nie jest wcale miękki. Twardości ą przewyższa parkiet bukowy, nawet buty na szpilce nie są dla niego zagrożeniem. Po bardzo silnym nacisku podłoga szybko podniesie się, nie pozostawiając śladów wgniecenia.

Panele konkurują z tradycyjnym parkietem i deskami podłogowymi. Produkuje się je z drewna, korka, materiałów drewnopochodnych i tworzyw sztucznych, chociaż należy uważać na materiały drewnopochodne, gdyż emitują one dużo formaldehydu. Panele są fabrycznie wykończone, więc nie trzeba ich cyklinować ani lakierować, a tym samym narażać się na wdychanie niebezpiecznych substancji lotnych uwalnianych podczas schnięcia lakieru. Tym, co je do siebie upodabnia, jest warstwowa budowa i niezwykle prosty montaż. Układa się je szybko i niemal tak łatwo jak puzzle. Tradycyjny parkiet wymaga znacznie więcej pracy, oprócz skomplikowanego układania i przyklejania, należy go starannie wycyklinować (w czasie tego procesu unosi się w powietrzu dużo drażniącego kurzu), a następnie kilkakrotnie polakierować. Niemniej jednak odpowiednio zabezpieczona podłoga wykonana z naturalnego drewna jest bardzo dobrym rozwiązaniem dla osób cierpiących na alergie.

Lakiery

Decydując się na parkiet drewniany lub korkowy lakierowany w domu, należy pamiętać o odpowiednim doborze lakieru. Zaleca się preparaty wodorozcieńczalne. Składnikami lakierów są żywice naturalne lub syntetyczne albo inne związki chemiczne, które po odparowaniu rozpuszczalnika (w tym przypadku wody) tworzą powłokę zabezpieczającą drewno przed zniszczeniem. Lakiery rozpuszczalnikowe nie są zalecane do stosowania w domu alergika. Utwardzają się po odparowaniu rozpuszczalnika, dlatego w czasie wysychania wydzielają bardzo intensywny zapach.

Lakiery wodne (wodorozcieńczalne) nie wydzielają podczas malowania ani po zakończeniu prac drażniącego zapachu. Najlepsze z nich mają doskonałe parametry użytkowe: wysoką odporność na ścieranie, działanie wilgoci, uderzenia oraz elastyczność. Uwaga: Parkiety maluje się również lakierem chemoutwardzalnym o najwyższej odporności na wgniecenia, zarysowania czy uderzenia. Jednak tego rodzaju lakiery nie są wskazane dla alergika ze względu na wydzielanie podczas wysychania toksycznych oparów, które mogą się utrzymywać nawet przez kilka miesięcy.

Do wykańczania podłóg drewnianych stosuje się również woski lub oleje. Część tych preparatów oparta jest o naturalne składniki, ale w większości wzbogacone są o substancje uczulające np. terpentynę. Zastosowanie tych preparatów nie daje tak trwałych powłok jak powłoki lakierowe i wymaga częstego powtarzania.

Naturalne substancje roślinne stosowane do produkcji materiałów budowlanych i wykończeniowych, w tym olejów i wosków, nie są całkowicie bezpieczne dla zdrowia. Powodem objawów alergicznych są zawarte w nich naturalne rozpuszczalniki organiczne, takie jak: terpentyna (żywica otrzymywana z sosny), kalafonia, oleje roślinne i olej lniany. Terpentyna i kalafonia należą do substancji często wywołujących reakcje uczulające. Najbardziej wskazane z ekologicznych lakierów wodnych, zalecane do pomieszczeń, w których przebywają dzieci i alergicy, są lakiery spełniające warunki Normy Europejskiej EN 71.3 nazwanej w skrócie Normą Bezpieczeństwa Zabawek. Lakier taki tworzy powłokę, która po utwardzeniu jest całkowicie bezpieczna. Nawet jeśli dzieci podczas zabawy poliżą podłogę, nie są narażone na działanie szkodliwych substancji.

źródło: http://www.budujemydom.pl

Dywan utkany z natury

Sukienny dywan Blades to propozycja Sztuki Beskidzkiej dla tych, którym nie w smak skrajności - wnętrza monochromatyczne lub zaaranżowane w oparciu o mocno kontrastujące barwy.

Z pewnością zainteresuje on osoby, które pragną być blisko natury i urządzając salon czy sypialnię chętnie sięgają po naturalne materiały. Wykonany z najwyższej jakości nowozelandzkiej wełny dywan Blades to paleta pastelowych kolorów, harmonijnie połączonych w całość, którą spina motyw dekoracyjny - przecinające dywan źdźbła trawy. W ten sposób Blades doskonale komponuje się z naturalnymi tkaninami, drewnem czy rattanem, tworząc ciepły klimat wnętrza.
Pełna kontrola nad poszczególnymi etapami produkcji sukna, a następnie dywanu (wszystko odbywa się w zakładzie Sztuki Beskidzkiej w Czechowicach-Dziedzicach) gwarantuje najwyższą jakość i oryginalność produktu. Sztuka Beskidzka to jedyna w Polsce firma, posiadająca zgłoszenie patentowe na stosowaną technologię produkcji dywanów sukiennych. Ciekawy, nowoczesny design odpowiadający najnowszym trendom jest efektem współpracy przedsiębiorstwa z polskimi i zagranicznymi projektantami.

opracowanie: Redakcja

źródło: Sztuka Beskidzka

Wykładziny elastyczne

To wykładziny winylowe wykorzystywane do wnętrz intensywnie użytkowanych i narażonych na zabrudzenia. Są ciepłe i przyjemne w dotyku i przede wszystkim - niedrogie oraz proste w montażu. Nie mają fug i szczelin, a co za tym idzie, są higieniczne i idealne dla alergików. Nie znaczy to jednak, iż takie wykładziny są mniej atrakcyjne gdyż dostępne są w wielu wzorach.

Jednowarstwowe wykładziny elastyczne są jednolite w całym przekroju. Wykonane z polichlorku winylu odporne są na uszkodzenia mechaniczne i ścieralność jednak ze względu na brak warstwy spodniej nie tłumią dźwięków i nie amortyzują upadków.

Dwuwarstwowe wykładziny na podkładzie PVC maja wtłoczoną dodatkową wierzchnią warstwę PVC (warstwa dekoracyjna z nadrukowanym wzorem), która zapobiega odkształcaniu.

Trójwarstwowe wykładziny prócz podkładu, którym może być włóknina poliestrowa lub spienione PVC oraz warstwy dekoracyjnej mają jeszcze warstwę wierzchnią - przezroczysta folię. Dzięki temu wykładzina może charakteryzować się powierzchnią gładką lub moletowaną (głębokotłoczoną), która jest łatwa w oczyszczaniu. Poszczególne warstwy takiej wykładziny są ze sobą dokładnie połączone tak, aby wykładzina nie ulegała rozwarstwianiu. Wykładziny wielowarstwowe nadają się do wszystkich pomieszczeń mieszkalnych prócz tarasów i balkonów gdyż nie są odporne na warunki atmosferyczne. Ich wielowarstwowa budowa świetnie nadaje się do intensywnie użytkowanych wnętrz gdyż ma właściwości amortyzujące.

Wykładziny z linoleum powstają w wyniku sprasowania z podkładem z juty naturalnej mieszanki oleju lnianego, mączki drzewnej, żywić i pigmentów. Naturalne, nieprzetwarzane surowce użyte do produkcji wykładziny czynią ją bakteriostatyczną i chętnie wybieraną zarówno do wnętrz mieszkalnych jak i obiektów użyteczności publicznej. Linoleum charakteryzują właściwości elektrostatyczne, jest odporne na zabrudzenia oraz zarysowania i jest łatwe w utrzymaniu. Taka wykładzina jest zawsze ciepła i dlatego można chodzić po niej boso, a co za tym idzie, wykładać nią podłogę w pokojach dla dzieci. Co więcej, kawałki linoleum można ze sobą zgrzewać za pomocą specjalnych sznurów, które powodują, iż łączenia są niewidoczne.

Wykładziny z kauczuków syntetycznych ze względu na odporność na działanie związków chemicznych, uszkodzeń mechanicznych oraz nienasiąkliwość popularne są we wnętrzach typu warsztat, piwnica.

Wykładziny korkowe przeznaczone dla alergików są lekkie i stanowią idealna warstwę izolującą oraz amortyzującą.

źródło: www.podłogi.info

Gres szkliwiony

To płytki ceramiczne, które powstają z mieszanki naturalnych surowców: glin białego wypału, kaolinu, skaleni, piasku kwarcowego oraz barwników mineralnych zaprasowanych na prasach o bardzo dużej sile nacisku. Wypalane są w temperaturze powyżej 1200 stopni co powoduje, iż charakteryzują się małą nasiąkliwością, są twarde i odporne na zginanie oraz duże obciążenia.

Wyroby z gresu porcelanowego szkliwionego
Płytki tego rodzaju są wytrzymałe, mrozoodporne, o wysokiej klasie ścieralności i dlatego najbardziej popularne. Zastosowanie znajdują praktycznie w każdym pomieszczeniu, przede wszystkim w takim, które charakteryzuje się dużym natężeniem ruchu. Wykonuje się je ze zmielonego kamienia połączonego gliną. Proces wypalania w bardzo wysokiej temperaturze powoduje ich naturalne zeszklenie, które sprawia, że są bardzo odporne. Są jednak podatne na zaplamienia nieusuwalne zwykłymi detergentami i uderzenia, które powodują odpryski szkliwa. Odprysk skutkuje odsłoną rdzenia, który różni się kolorem i materiałem od szkliwa. Płytki szkliwione są także dostępne z powierzchnia o zwiększonej antypoślizgowości.

źródło: http://www.podlogi.info

Reprezentacyjna Jatobe - podłoga do salonu

Myśląc o podłodze w salonie wyobrażamy sobie pokrycie dekoracyjne i prestiżowe, ale także odporne na różne warunki eksploatacji. Taka podłoga musi znieść zarówno drobne zanieczyszczenia wnoszone przez gości, jak i zmienne warunki wilgotności i temperatury charakterystyczne dla naszego klimatu. Wymogi te doskonale spełnia deska barlinecka jatobe.

Piękny kolor drewno jatobe zawdzięcza przenikaniu barw: łososiowej, czerwonej i pomarańczowej. Z czasem, pod wpływem słońca, podłoga może przybrać głębszy, czerwono-brązowy odcień. Nietuzinkowej kolorystyce towarzyszy oryginalna wzorzystość. Taką podłogą warto eksponować na dużej przestrzeni i na obszernych fragmentach drewna. Znakomicie umożliwia to jednolamelowa deska barlinecka. przypominająca wyglądem podłogi lite. Warstwa dekoracyjna każdego elementu tej podłogi (poszczególne deski) wykonywana jest z jednego fragmentu drewna, o wymiarach 18 na 220 cm (szerokość i długość). Końcowy efekt po ułożeniu podłogi to elegancki i prestiżowy wygląd pomieszczenia.

Warto wiedzieć, że jednolamelowa deska barlinecka jatobe stanowi unikatową propozycję na rodzimym rynku. Podobne w estetyce podłogi lite kojarzone są słusznie z wysokimi kosztami zakupu. Natomiast lite deski egzotyczne to już absolutna rzadkość. Technologia wykonania trzywarstwowej deski barlineckiej umożliwia wykorzystanie najdroższego drewna jedynie w trzeciej, dekoracyjnej warstwie podłogi, co znacznie obniża cenę produktu.

Jatobe nazywana jest także „diamentową czereśnią” i jak diament wyróżnia się wysoką twardością. Naturalną odporność na ścieranie i wgniecenia wykonanej z niej podłogi gwarantuje wysoka „gęstość” drewna. Jest ona tak duża, że surowiec sprawia trudności w obróbce, ale raz uformowany sprawdzi się w najcięższych warunkach.

To jednak nie wszystkie zalety gatunku. Jatobe cechuje także bardzo poszukiwana wśród podłóg odporność na zmiany wilgotności. Ten ostatni parametr ma istotne znaczenie w naszym klimacie, gdy po wilgotnym lecie przychodzi suchy okres zimowy. Naturalna stabilność wymiarów jatobe, wspomagana jest dodatkowo przez warstwową konstrukcję deski barlineckiej, dzięki której powstające naprężenia, (wynikające z naturalnej „pracy” drewna) są szybko niwelowane. Dzięki temu, nawet po latach użytkowania podłogi nie szpecą szczeliny. Ma to znaczenie zarówno dla łatwości pielęgnacji, jak i wyglądu pomieszczenia przez kolejne lata użytkowania.

Deska barlinecka jatobe to doskonała propozycja do salonów, pokojów dziennych, jak i innych miejsc reprezentacyjnych domu. Podłoga łączy w sobie to co w tych pomieszczeniach najważniejsze: nietuzinkowe walory dekoracyjne oraz naturalną wytrzymałość na uszkodzenia i stabilność wymiarów.

Gwarancja producenta na produkt obejmuje aż 30 lat.

źródło: http://www.podloga.com/

Parkiet bambusowy

Wykonanie z bambusa produktu najwyższej jakości wymaga poświęcenia szczególnej uwagi miejscu, w którym bambus rośnie oraz kontroli podczas ścinania. Określenie pochodzenia oraz wieku bambusa odgrywa dużą rolę dla zapewnienia właściwej twardości i barwy surowca.

Do przemysłowego wyrobu produktów MOSO łodyga bambusa, Phyllostachys pubescens, cięta jest na wąskie pasma, które następnie poddaje się procesowi strugania. Podczas strugania usuwa się zieloną korę zewnętrzną, która odsłania jasną (białawo-żółtą) powierzchnię.

Czynniki otoczenia mogą wpływać na zróżnicowanie barwy bambusa (jaśniejszy lub ciemniejszy odcień). W zależności od miejsca pochodzenia różnić może się np. skład gleby i warunki klimatyczne (nasłonecznienie, opady, temperatura itp.), co wpływa następnie na grubość i barwę surowca. Także czas ścinania ma dla barwy istotne znaczenia. Do wyrobu większości produktów MOSO stosuje się 5- lub 6-letnie łodygi bambusa. Młody bambus jest z reguły jaśniejszy, jednak jego twardość i zdrewnienie są mniejsze.

W przypadku bambusa istotna jest bardzo szybka (w ciągu kilku dni) obróbka i suszenie ściętych pni. Dłuższe składowanie (mokrych) łodyg powoduje, że bambus ciemnieje i staje się bardziej wrażliwy na atak insektów, grzybów i bakterii, co z kolei prowadzi do powstania niepożądanych (ciemnych) przebarwień na produkcie końcowym lub ściemnienia całej powierzchni surowca.

W związku z tym moment ścinania ma istotne znaczenia. Surowiec pochodzący ze "żniw zimowych" jest bardziej suchy i łatwiej zachowuje pożądaną barwę niż surowiec ścinany w mokrej porze wiosennej i wczesnoletniej. Przed suszeniem (dzięki któremu niepożądane organizmy nie będą mogły się tak łatwo rozwijać) bambus przechodzi jeszcze jeden złożony proces obróbki, podczas którego klepki poddawane są ok. 3-godzinnej kąpieli w gotującej wodzie.
Najczęściej do wspomnianego procesu gotowania dodaje się nadtlenek wodoru o niewielkim stężeniu (1,5%). Dzięki takiemu zabiegowi usuwa się cukier zawarty w surowcu oraz zabija niepożądane organizmy. Wiele fabryk stosuje znacznie wyższe stężenie nadtlenku wodoru, aby w ten sposób wykorzystać jego "wybielające" działanie i wyeliminować ciemne przebarwienia spowodowane przez bakterie.

MOSO odrzuca tę metodę, ponieważ ma ona negatywny wpływ na twardość i grubość włókien, a ładną i różnorodną barwę surowca można uzyskać także w wyniku starannego ścinania i szybkiej obróbki. Wyroby MOSO są dostępne także w ciemnym odcieniu karmelu. Długość obróbki sprężoną parą wodną decyduje o uzyskaniu barwy jasnej lub ciemnobrązowej. W procesie tym pierwotne odcienie naturalnej barwy bambusa zostają nieznacznie wzmocnione.

Jednym z wielu zagrożeń ludzkości jest bez wątpienia wykorzystywanie naturalnych zasobów naszej Ziemi bez zachowania należytego umiaru. Jednym z zagrożonych zasobów jest drewno twarde, zwłaszcza jego tropikalne gatunki.
A bambus stanowi sensowną alternatywę: Nie jest drzewem, lecz gatunkiem "trawy", która drewnieje i bardzo szybko rośnie. W czasie wzrostu "bambus olbrzymi" rośnie od 30 cm do 50 cm dziennie i może osiągnąć maksymalnie wysokość od 15 do 30 metrów, i obwód pnia wynoszący 35 cm lub więcej. Na całym świecie można spotkać ponad 1500 gatunków bambusa: "Bambus olbrzymi" rośnie jednak wyłącznie w subtropikalnych strefach klimatycznych.

Największe na świecie zasoby bambusa posiadają Chiny. Właśnie tam rośnie "bambus olbrzymi", Phyllostachys pubescens, zwany także Moso. Dzięki delikatnej strukturze ten gatunek bambusa nadaje się wyśmienicie do zastosowania jako element dekoracyjny, np. na podłogi i meble. Gatunek ten już od stuleci jest wykorzystywany przez rzemieślników jako alternatywa dla drewna. Phyllostachys pubescens rośnie w rozległych lasach tropikalnych, ale także na plantacjach prowadzonych przez rolników. Rocznie można ściąć około jednej trzeciej łodyg bambusowych bez ryzyka zmniejszenia zasobów tego surowca.


Czy parkiet bambusowy ma taką samą żywotność, jak pozostałe parkiety?

Powierzchnia bambusa wykazuje wysoka twardość (jej wartość jest wyższa, niż w przypadku dębu amerykańskiego), dzięki czemu parkiet bambusowy charakteryzuje się szczególnie długą żywotnością. Parkiet bambusowy MOSO posiada grubą warstwę wierzchnią, która pozwala na ponowne szlifowanie podłogi po upływie kilku lat użytkowania.


Czy bambus jest surowcem ekologicznym? Przecież ścinane się lasy?

To właśnie sposób ścinania jest największym argumentem przemawiającym za ekologicznością tego wyjątkowego surowca. Każdego roku z rośliny-matki wyrasta kilka nowych łodyg, które w ciągu kilku miesięcy osiągają swoją właściwą wysokość. Każda łodyga potrzebuje około 5 lat, aby uzyskać wystarczający stopień twardości. Oznacza to, że na plantacji co roku można ściąć wszystkie pięcioletnie łodygi bez najmniejszej szkody dla plantacji.


Czy parkiet bambusowy wymaga specjalnej pielęgnacji?

Zasadniczo do parkietu bambusowego można stosować wszystkie dostępne w handlu lakiery, woski i oleje do parkietów (przeznaczone do innych rodzajów drewna). Decyzja o wyborze sposobu zabezpieczenia powierzchni (lakier, olej itp.) parkietu zależy przede wszystkim od Państwa oczekiwań pod względem odporności na zużycie, połysku, barwy i pielęgnacji.


W jakich kolorach są dostępne produkty z bambusa?

Bambus ma naturalne białawo/żółte ("Naturalnie jasne") zabarwienie. W wyniku obróbki bambus uzyskuje kolor brązowawy ("karmelowy").

Dwuwarstwowy parkiet składa się z wierzchniej warstwy bambusa o grubości 4 mm oraz warstwy spodniej uzyskanej z poprzecznie ułożonych pasm bambusa. Produkt ten posiada system łączenia pióro-wpust. Produkt ten został opracowany specjalnie do bezpośredniego klejenia do podłoża (bez zastosowania płyt wiórowych). Dwuwarstwowy parkiet dostępny jest w wersji surowej, lakierowanej lub olejonej.

Klepka składa się z trzech warstw, z bambusową warstwą wierzchnią o gr. 4 mm. Dolne warstwy wykonane są z drewna iglastego, przy czym środkowa część ułożona jest poprzecznie, aby zapewnić najwyższą stabilność. Klepki posiadają wpusty oraz wypusty i idealnie nadają się do zastosowania w pomieszczeniach, w których kłaść można wyłącznie parkiet pływający (klejony tylko w obrębie wpustu i wypustu). Parkiet gotowy dostępny jest w wersji lakierowanej lub olejonej.
Podłogi przemysłowe składają się z krótkich klepek bambusowych, które do podłoża przykleja się nie w postaci płyty, lecz "maty" (klepki złączone są taśmą sklejającą). Po zeszlifowaniu taśmy sklejającej podłoga jest wypełniana i gotowa do dalszych zabiegów. Produkt ten został opracowany specjalnie do bezpośredniego klejenia na podłoże (bez zastosowania płyt wiórowych lub podobnych materiałów).

źródło: http://www.galeriaparkietu.pl/parkiet_bambus.html

Wykładzina dywanowa

Wykładzina dywanowa zbudowana jest z trzech warstw. Górna warstwa to runo, którego faktura oraz rodzaj użytego włókna wpływają na wygląd, jakość i trwałość wykładziny. Osnowa służy do utrzymania przędzy, zapewnia właściwy kształt oraz wygląd włókien. Podkład może być wykonany z filcu – odpowiedniego do położenia na każdym podłożu, odpornej na wilgoć gąbki, wytrzymałej na wysokie temperatury juty lub siatki polipropylenowej. Runo produkowane jest z włókien naturalnych (wełna, sizal, trawa morska, kokos, bawełna), sztucznych (poliamid, polipropylen, akryl) lub mieszanych. Rodzaj zastosowanego włókna jest podstawowym czynnikiem wpływającym na cenę, wygląd, jakość oraz zastosowanie wykładziny.

Wełna

Jest włóknem gładkim i miękkim. Wykładziny z niej wykonane są elastyczne i sprężyste, łatwe do utrzymania w czystości, nie elektryzują się i są trudno zapalne. Nawet żarzący się papieros sam zgaśnie nie wypalając dziury, jakby to miało miejsce w przypadku wykładzin sztucznych. Dzięki specyficznej budowie wykładziny wełniane tłumią hałas i akumulują ciepło. Mają naturalną właściwość regulowania wilgotności w pomieszczeniu. Gromadzą jej nadmiar, który następnie oddają, gdy powietrze staje się przesuszone. Dzięki temu w pomieszczeniu zawsze mamy wrażenie świeżości. Niestety, ponieważ wykładziny wełniane są całkowicie naturalne, stanowią wyjątkowo smaczny kąsek dla moli, a mocno zawilgocone gniją.

Sizal

To całkowicie naturalny produkt otrzymywany z włókien agawy. Wykładzina sizalowa jest bardzo trwała, antystatyczna, nie ulega odkształceniom. Ma charakterystyczny, naturalny, surowy wygląd, który znakomicie komponuje się z modnymi ostatnio wnętrzami w stylu minimalistycznym. Występuje w szerokiej gamie odcieni, wzorów i faktur. Nie jest odporna na wilgoć. Zamoczona może zmienić swój kształt i wymiary, dlatego nie nadaje się do takich pomieszczeń, jak kuchnia, jadalnia czy łazienka.

Bawełna

Jest miękka, delikatna i przyjemna w dotyku, a przy tym ma interesujący i modny wygląd. To nowość na rynku wykładzin. Dobrze wygląda zarówno w tradycyjnych, jak i nowoczesnych wnętrzach. Jest idealnym rozwiązaniem do sypialni, ale sprawdza się także w pomieszczeniach intensywniej użytkowanych, gdyż jest trwała, odporna na ścieranie i nie mechaci się. Jest bardzo praktyczna i łatwa do utrzymania w czystości.

Trawa morska

Jest trwała, antystatyczna i odporna na wilgoć. To bardzo gładkie włókno, które jest wyjątkowo odporne i łatwe do utrzymania w czystości, ale za to trudno się barwi. Dlatego wykładziny produkowane są jedynie w naturalnym kolorze beżowym. Trawa świetnie sprawdza się w najtrudniejszych warunkach: w korytarzu, na schodach czy jadalni.

Kokos

Włókno pozyskiwane jest z włóknistej części orzechów palmy kokosowej. Ma właściwości antystatyczne i nie elektryzuje się. Jest sztywne i kłujące, więc nie jest polecane do sypialni oraz pokoi dziecięcych. Wykładziny kokosowe nadają pomieszczeniom elegancki, rustykalny wygląd.

Polipropylen

To włókno syntetyczne stosowane najczęściej do mieszanek z włóknami naturalnymi ze względu na dużą trwałość i odporność na zaplamienia. Polipropylen jest odporny na chemikalia, nie chłonie wody, nie plami się. Włókno trudno się barwi, więc kolorystyka wykładzin jest zdecydowanie uboższa.

Poliamid

Włókna poliamidowe (nylonowe) są bardzo wytrzymałe na rozciąganie, zginanie, skręcanie oraz ścieranie. Poliamid jest niepalny, nie chłonie wilgoci i stosunkowo łatwo utrzymać go w czystości. Wyjątkowo dobrze przyjmuje barwniki, więc wykładziny poliamidowe wyróżniają się bogatą i nasyconą kolorystyką. Niestety, łatwiej też wchłaniają plamy, zatem żeby mieć pewność, iż plama nie pozostanie, najlepiej od razu ją wyczyścić. Poliamid często bywa stosowany w mieszankach z wełną.

Akryl

Włókno syntetyczne przypominające wełnę. Charakteryzuje się podobną miękkością oraz sprężystością co wełna, a jest zdecydowanie bardziej wytrzymałe. Ponadto jest odporne na działanie promieni słonecznych, trudnozapalne i nie elektryzuje się.

Włókna mieszane

Pozwalają na otrzymanie wykładziny łączącej zalety wszystkich użytych w mieszance włókien. Najczęściej spotykane zestawienia to wełna z polipropylenem oraz nylon z polipropylenem.

Wybór wykładziny

Wykładziny dywanowe różnią się wytrzymałością, odpornością na plamy oraz odkształcenia, dlatego przy wyborze powinno się uwzględnić specyfikę pomieszczenia, w którym mają się znaleźć. W sypialni można ułożyć dekoracyjną wykładzinę welurową lub pętelkową ciętą o długim i gęstym runie. Obie są miękkie, ciepłe w dotyku, dają poczucie komfortu. W pokoju dziennym i dziecięcym lepiej sprawdzi się wykładzina pętelkowa z krótkim włosem, bardziej wytrzymała i odporna na zabrudzenia. Do pokoju dziecięcego warto wybrać wykładzinę na ocieplającym podłogę podkładzie filcowym. W przedpokoju najodpowiedniejsza będzie wykładzina pętelkowa z łatwego do czyszczenia i odkurzania polipropylenu. Na rynku dostępne są również wykładziny pokryte powłoką antyzabrudzeniową, np. Scotchguard, utrudniającą wnikanie brudu i plam. Faktura wykładziny dywanowej zależy nie tylko od rodzaju użytych włókien, ale również od splotu i sposobu ich cięcia. Wyróżniamy trzy główne rodzaje powierzchni: welurowa, pętelkowa i pętle cięte.

Pielęgnacja

Podłogi wyłożone wykładzinami dywanowymi należy regularnie odkurzać. Mocniej zabrudzone można czyścić specjalnymi preparatami do dywanów. Plamy należy usuwać preparatami zalecanymi przez producenta wykładziny. Jeśli podłoga jest mocno pobrudzona, najlepiej wyczyścić ją odkurzaczem piorącym. Można go wypożyczyć, np. we wszystkich sklepach Komfortu – bezpłatnie. Powstałą na wykładzinie plamę należy sczyścić jak najszybciej, bo im głębiej wniknie, tym trudniej ją wywabić. Plamę z cieczy najlepiej osuszyć szmatką lub bibułką. Należy czyścić od brzegu ku środkowi, nie rozcierając jej. Zabrudzenia spowodowane substancją stałą usuwamy nożem.

Panele drewniane

To trójwarstwowy parkiet w postaci gotowych paneli podłogowych. Panele drewniane łączą w sobie estetyczne walory litego drewna z trwałością i funkcjonalnością paneli podłogowych. Po ułożeniu nie wymagają cyklinowania i lakierowania, ponieważ ich warstwa wierzchnia jest fabrycznie zabezpieczana lakierem lub olejem. Można je natomiast kilkakrotnie cyklinować i lakierować od nowa.

Panele takie nie są polecane do układania w kuchniach oraz innych pomieszczeniach, gdzie mogłyby być narażone na częste zachlapywanie wodą.

Panele drewniane zbudowane są z trzech warstw:

# dolna - to cienki fornir z drewna iglastego, który ma przeciwprężnie oddziaływać na warstwę środkową

# środkowa - małe, sklejone ze sobą deszczułki, zwykle sosnowe. Słoje drewna są w nich wzajemnie prostopadłe, dzięki czemu panele reagują na zmiany wilgoci i temperatury ok. 80% mniej niż drewno lite;
# wierzchnia - ze szlachetnych odmian drewna, kilkakrotnie polakierowana albo pokryta olejem. Od rodzaju tego drewna i wzoru zastosowanego w panelach (na przykład pełne deski, półdeski, dwa lub trzy rzędy klepek) - zależy wygląd podłogi. Zwykle warstwa wierzchnia ma grubość od 2,2 do 3,6 mm. Im jest grubsza, tym więcej razy podłogę można będzie odnawiać.

Panele drewniane mogą być albo pokryte kilkoma warstwami lakieru akrylowego utwardzanego promieniami UV, albo zagruntowane olejem. Lakier jest wykończeniem trwalszym i ułatwia czyszczenie paneli. Olej uwydatnia ziarnistą strukturę drewna i pogłębia jego kolor. Panele olejowane lepiej sprawdzają się w tych miejscach, gdzie podłoga narażona jest na niszczące działanie piasku. Posadzki z nich są jednak droższe i bardziej uciążliwe w użytkowaniu, bo w pierwszym roku olejowanie trzeba regularnie powtarzać.

źródło: http://dom.gazeta.pl/czterykaty/1,58141,1907211.html