Trwałość posadzek podczas użytkowania zagwarantować może odpowiedni system dylatacji. Na wybór odpowiedniego profilu dylatacyjnego wpływają: szerokość szczeliny dylatacyjnej, wysokość wbudowania profilu w konstrukcję (w przypadku mocowania przed wykonaniem robót posadzkarskich lub okładzinowych), rodzaj pokrycia dylatowanej powierzchni wielkość i intensywność przewidywanych obciążeń oraz wymagania higieniczne i odporności chemicznej (zastosowanie specjalnych profili do szpitali, pomieszczeń związanych z żywnością lub związkami agresywnymi chemicznie).
Nie wszystkie posadzki wymagają aby ich szczeliny były wypełnione odpowiednim materiałem. Jednak w większości posadzek już w projekcie należy przewidzieć jaki materiał będzie użyty do wypełnienia. W zależności od przeznaczenia posadzki stosuje się różne materiały.
Dostępne są materiały elastyczne jak żywice poliuretanowe, tiokole, materiały półsztywne i sztywne z żywic epoksydowych lub poliuretanowych oraz kity silikonowe. Ich własności różnią się w zależności od producenta. Istnieje również szeroka oferta elastycznych sznurów i wkładek, które czasowo lub na stałe są montowane w szczelinach dylatacyjnych. Ich właściwy dobór ma zasadnicze znacznie jeśli chodzi o trwałość i estetykę. Są również wyspecjalizowane firmy układające materiały dylatacyjne, co wynika z faktu, że często układa się je po kilku tygodniach, a najlepiej po kilku miesiącach od wykonania posadzki.
Dylatując posadzki układane na cienkiej warstwie zaprawy klejowej zastosować można, dostępne na rynku, profile z twardego tworzywa sztucznego i z elastycznego polietylenu przenoszącego naprężenia ściskające i rozciągające a także ruchy pionowe. Dylatację warstwy wykończeniowej posadzki należy projektować bezpośrednio nad dylatacją warstwy podkładowej. Profile mogą być stosowane w posadzkach na zewnątrz i wewnątrz, jeśli przewidywane obciążenie mechaniczne jest niezbyt duże.
Do dylatowania podkładów jastrychowych, związanych i nie związanych z podłożem, można zastosować profile dylatacyjne, które w części bocznej mają kształt litery L. Wykonane są z twardego tworzywa sztucznego i zaopatrzone w boczne poprzeczki zwiększające przyczepność do jastrychu. Jako tworzywo elastyczne bywa w nich stosowany miękki polietylen, łączący elementy kotwiące na górze i dole. Profil przenosi naprężenia rozciągające, ściskające, i ścinające. Produkowany jest dla szczelin dylatacyjnyości 1ch szerok0 mm w podkładzi0 lub 50 mm.e jastrychowym grubości 30, 4
Dylatowanie posadzek układanych na grubej zaprawie cementowej można przeprowadzać profilami dylatacyjnymi w kształcie klina z bocznymi, ząbkowanymi powierzchniami wykonanymi z twardego PVC i połączonymi w części górnej miękkim PVC. Na rynku dostępne są profile produkowane dla szczelin dylatacyjnych szerokości 8 mm i grubości warstwy 35, 50, 65 mm. Konstrukcja w kształcie klina umożliwia stosowanie tego profilu również w pracach renowacyjnych. Wciska się go w uprzednio przygotowaną szczelinę.
Wybierając tworzywo z którego zrobiony będzie profil należy wziąć pod uwagę oddziaływanie substancji chemicznych. Dużą odpornością na niemal wszystkie chemikalia charakteryzuje się mosiądz. Natomiast aluminium nie powinno być stosowane w posadzkach narażonych na działanie związków alkalicznych.
Do szczelin dylatacyjnych o szerokości 30 mm w podłogach wykładanych kamieniem naturalnym lub płytkami, w posadzkach z jastrychu, lanego asfaltu lub powierzchni klinkierowych można zastosować profile nośne wykonane są z mosiądzu lub aluminium. Elastyczna, wymienna wkładka z kauczuku naturalnego jest bardzo odporna na ścieranie, wpływy atmosferyczne i termiczne oraz na działanie wszelkich substancji. Profil ten nadaje się do stosowania zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków oraz w posadzkach sporadycznie obciążonych ruchem kołowym. Powinien być mocowany bezpośrednio nad szczeliną dylatacyjną konstrukcji. Kątowniki nośne powinny być przymocowane do konstrukcji kołkami rozporowymi w odstępach około 35 cm..
Jeśli przewidywane jest większe obciążenia mechaniczne należy do dyspozycji są rozwiązania składające się z dwóch profili wykonanych z aluminium lub mosiądzu połączonych wymienną wkładką z kauczuku syntetycznego. Boczne profile gwarantują dobrą ochronę krawędzi okładzin przed uszkodzeniem mechanicznym, natomiast wyjmowaną wkładkę elastyczną można wymienić w razie jej uszkodzenia.
Przy dylatacji należy wystrzegać się błędów, wynikających z nieuwzględnienia skurczu fizycznego, chemicznego, i termicznego płyt betonowych w fazie projektowania i wykonywania posadzek.
Często pośpiech, złe warunki atmosferyczne, przemęczenie ludzi, nie przestrzeganie technologii zarówno w zakresie wykonywania posadzki jak i w czasie układania masy dylatacyjnej powodują szereg kosztownych błędów. W ich wyniku posadzki są popękane w pobliżu szczelin dylatacyjnych, przy krawędziach następuje wykruszenie betonu, masa dylatacyjna odrywa się od ścian szczeliny dylatacyjnej i nie spełnia swojej roli.
Dostępne są materiały elastyczne jak żywice poliuretanowe, tiokole, materiały półsztywne i sztywne z żywic epoksydowych lub poliuretanowych oraz kity silikonowe. Ich własności różnią się w zależności od producenta. Istnieje również szeroka oferta elastycznych sznurów i wkładek, które czasowo lub na stałe są montowane w szczelinach dylatacyjnych. Ich właściwy dobór ma zasadnicze znacznie jeśli chodzi o trwałość i estetykę. Są również wyspecjalizowane firmy układające materiały dylatacyjne, co wynika z faktu, że często układa się je po kilku tygodniach, a najlepiej po kilku miesiącach od wykonania posadzki.
Dylatując posadzki układane na cienkiej warstwie zaprawy klejowej zastosować można, dostępne na rynku, profile z twardego tworzywa sztucznego i z elastycznego polietylenu przenoszącego naprężenia ściskające i rozciągające a także ruchy pionowe. Dylatację warstwy wykończeniowej posadzki należy projektować bezpośrednio nad dylatacją warstwy podkładowej. Profile mogą być stosowane w posadzkach na zewnątrz i wewnątrz, jeśli przewidywane obciążenie mechaniczne jest niezbyt duże.
Do dylatowania podkładów jastrychowych, związanych i nie związanych z podłożem, można zastosować profile dylatacyjne, które w części bocznej mają kształt litery L. Wykonane są z twardego tworzywa sztucznego i zaopatrzone w boczne poprzeczki zwiększające przyczepność do jastrychu. Jako tworzywo elastyczne bywa w nich stosowany miękki polietylen, łączący elementy kotwiące na górze i dole. Profil przenosi naprężenia rozciągające, ściskające, i ścinające. Produkowany jest dla szczelin dylatacyjnyości 1ch szerok0 mm w podkładzi0 lub 50 mm.e jastrychowym grubości 30, 4
Dylatowanie posadzek układanych na grubej zaprawie cementowej można przeprowadzać profilami dylatacyjnymi w kształcie klina z bocznymi, ząbkowanymi powierzchniami wykonanymi z twardego PVC i połączonymi w części górnej miękkim PVC. Na rynku dostępne są profile produkowane dla szczelin dylatacyjnych szerokości 8 mm i grubości warstwy 35, 50, 65 mm. Konstrukcja w kształcie klina umożliwia stosowanie tego profilu również w pracach renowacyjnych. Wciska się go w uprzednio przygotowaną szczelinę.
Wybierając tworzywo z którego zrobiony będzie profil należy wziąć pod uwagę oddziaływanie substancji chemicznych. Dużą odpornością na niemal wszystkie chemikalia charakteryzuje się mosiądz. Natomiast aluminium nie powinno być stosowane w posadzkach narażonych na działanie związków alkalicznych.
Do szczelin dylatacyjnych o szerokości 30 mm w podłogach wykładanych kamieniem naturalnym lub płytkami, w posadzkach z jastrychu, lanego asfaltu lub powierzchni klinkierowych można zastosować profile nośne wykonane są z mosiądzu lub aluminium. Elastyczna, wymienna wkładka z kauczuku naturalnego jest bardzo odporna na ścieranie, wpływy atmosferyczne i termiczne oraz na działanie wszelkich substancji. Profil ten nadaje się do stosowania zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków oraz w posadzkach sporadycznie obciążonych ruchem kołowym. Powinien być mocowany bezpośrednio nad szczeliną dylatacyjną konstrukcji. Kątowniki nośne powinny być przymocowane do konstrukcji kołkami rozporowymi w odstępach około 35 cm..
Jeśli przewidywane jest większe obciążenia mechaniczne należy do dyspozycji są rozwiązania składające się z dwóch profili wykonanych z aluminium lub mosiądzu połączonych wymienną wkładką z kauczuku syntetycznego. Boczne profile gwarantują dobrą ochronę krawędzi okładzin przed uszkodzeniem mechanicznym, natomiast wyjmowaną wkładkę elastyczną można wymienić w razie jej uszkodzenia.
Przy dylatacji należy wystrzegać się błędów, wynikających z nieuwzględnienia skurczu fizycznego, chemicznego, i termicznego płyt betonowych w fazie projektowania i wykonywania posadzek.
Często pośpiech, złe warunki atmosferyczne, przemęczenie ludzi, nie przestrzeganie technologii zarówno w zakresie wykonywania posadzki jak i w czasie układania masy dylatacyjnej powodują szereg kosztownych błędów. W ich wyniku posadzki są popękane w pobliżu szczelin dylatacyjnych, przy krawędziach następuje wykruszenie betonu, masa dylatacyjna odrywa się od ścian szczeliny dylatacyjnej i nie spełnia swojej roli.
Zródło: budnet.pl
Autor: s
Autor: s
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz