niedziela, 21 października 2007

Ceramiczne płytki podłogowe

Jak każde materiały ceramiczne płytki podłogowe wykonane są z mieszaniny gliny, piasku, topników i barwników. Płytki podłogowe w porównaniu z glazurą są odporniejsze na ścieranie. Idealnie nadają się do wykończenia kuchni, łazienki a także innych pomieszczeń użytkowych (przedpokoje, salony, balkony itd.).

Najpopularniejszym rodzajem płytek podłogowych jest terakota (szkliwiona lub nieszkliwiona). Płytka ta charakteryzują się wysoką odpornością na związki chemiczne a także niską nasiąkliwością.

Kolejny rodzaj płytek podłogowych to gres. Gres jest materiałem kamionkowym prasowanym i wypiekanym w bardzo wysokiej temperaturze. Płytki gresowe są twarde (prawie jak granit) a także odporne na ścieranie.

Ostatnią grupę płytek podłogowych stanowi klinkier. Jest to materiał niesiąkliwy, mocno odporny na ścieranie. Jest jednym z najtwardszych materiałów ceramicznych.

Przy zakupie ceramicznych płytek podłogowych warto zwrócić uwagę na klasę ścieralności (do kuchni klasa ta powinna wynosić 3 lub 4, zaś w łazience wystarczy klasa 2). Płytki muszą być też twarde (klasa 5-6 w skali Mosha) i odporne na działanie związków chemicznych. Dobrze jest też zaopatrzyć się w płytki antypoślizgowe.

źródło: http://www.nowoczesnydom.pl/budowa/6-08.htm

Kleje do paneli

Do klejenia paneli wykorzystuje się kleje spoinowe, które sprzedawane są w plastikowych butelkach z dozownikiem. Kleje tego typu mają duża siłę wiązania oraz szybko schną co znacznie skraca montaż paneli na podłodze. Klej spoinowy służy do sklejania paneli drewnianych oraz drewnopochodnych. Nanosi się go wyłącznie na profilowane krawędzie paneli.

Kleje do paneli charakteryzują się duża elastycznością (można nimi kleić również klepki parkietowe łączone ze sobą na pióro i wpust). Dodatkowo cechuje je wysoka odporność na wilgoć.

źródło: http://www.nowoczesnydom.pl/budowa/6-20.htm

niedziela, 7 października 2007

Jak pielęgnować płytki ceramiczne?

Płytki szkliwione
Posadzki ceramiczne są wyjątkowo łatwe w utrzymaniu w czystości gdyż zmywać można je wodą i dostępnymi na rynku detergentami. Nie wymagają woskowania, olejowania czy polerowania, brud oraz wilgoć nie wnika w nie tak jak w inne materiały, którymi zwykle okrywa się podłogę. To idealne rozwiązanie dla alergików, gdyż często zmywane zapobiegają rozwojowi mikroorganizmów, które mogą uczulać.

Jednak aby doprowadzić do sytuacji, w której pielęgnacja posadzki ceramicznej ogranicza się do usuwania kurzu i zabrudzeń należy pamiętać o tym, że tuż po położeniu płytek niezbędne jest usunięcie resztek kleju. Pozostałości zaprawy, fug czy wapna lepiej usunąć od razu specjalnymi środkami do ich eliminacji niż próbować na własną rękę pozbyć się już utwardzonych „ciapek”, które oszpecają posadzkę. Do usuwania tego typu pozostałości stosuje się lekko kwaśne środki, które następnie zmywa się czystą wodą. Podczas aplikacji należy uważać, by nie nałożyć ich na fugę, gdyż w ten sposób można wymyć spoinę.

Codzienna pielęgnacja płytek szkliwionych polega na przetarciu płytek szmatką lub, mopem zwilżonym wodą z detergentem tak, aby przywrócić im blask. Posadzki silnie zabrudzone czyści się specjalnymi środkami do wywabiania plam. Wchodzą one w reakcję chemiczną z zabrudzeniem np. pieniąc się i powodując zniknięcie plamy lub pomagają mechanicznie wywabić plamę za pomocą środków ściernych.

Płytki gresowe
Gres jest mało nasiąkliwy (bardziej nasiąkliwy jest gres polerowany, gdyż proces polerowania otwiera pory zasklepione podczas procesu wypalania) toteż pielęgnacja płytek o powierzchni naturalnej jest wyjątkowo prosta. Natomiast gres polerowany łatwiej ulega zabrudzeniom i zarysowaniom, w które może wnikać brud i wilgoć. Niemniej jednak proces polerowania poprawia estetykę takich płytek, zapewnia intensywność kolorów uwidaczniając wzór naniesiony na ich powierzchnię.

Tak jak w przypadku płytek szkliwionych, proces montażu winien być zakończony dokładnym umyciem posadzki, tak aby pozbyć się resztek kleju czy fug. Stosuje się do tego środki lekko kwasowe, które zmywa się czystą wodą. Gres polerowany można zabezpieczyć przez wnikaniem w odkryte mikropory brudu przy pomocy środków impregnujących do tego rodzaju posadzek. Nanosi się je na całą powierzchnię płytek, pozostawia do wyschnięcia a następnie poleruje. Zalecana jest jednak ostrożność w przypadku impregnacji takiej podłogi na własną rękę, gdyż mogą wystąpić nieusuwalne przebarwienia. Najlepiej skonsultować działanie każdego zakupionego środka ze sprzedawcą.

Zakonserwowany gres zmywa się wodą ze zwykłym detergentem i starannie osusza. Lepiej jednak użyć do zmywania szczotki niż szmatki, gdyż może ona wcierać brud w otwarte mikropory. Trwałe zabrudzenia eliminuje się przy pomocy wywabiaczy, które nakłada się bezpośrednio na plamę i zmywa wilgotną szmatką.

Gres naturalny nie wymaga konserwacji ochronnej gdyż proces wypalania zamyka mikropory i zabezpiecza powierzchnię płytek przed wnikaniem wilgoci oraz brudu. Taka posadzkę można zmywać przy pomocy środków do czyszczenia podłóg kamiennych. Silne zabrudzenia usuwa się przy pomocy środków odtłuszczających, które po zastosowaniu należy starannie zmyć.

Fugi
Aby zabezpieczyć fugi przed wymywaniem podczas zwykłej pielęgnacji podłogi, należy je zaimpregnować środkiem do tego przygotowanym. Spoiny pokrywa się nim za pomocą pędzelka po całkowitym wyschnięciu fugi. Zazwyczaj przyjmuje się okres dwóch tygodni po nałożeniu spoiny. Preparat ma formę płynu, który można nanosić kilkakrotnie. Tak zabezpieczona fuga może jednak nie przetrwać domowych sposobów czyszczenia spoin między płytkami (przy pomocy amoniaku czy zwilżonego proszku do pieczenia). Do czyszczenia silnie zabrudzonych fug (w łazience czy na korytarzu) stosuje środki wyłącznie do tego przeznaczone. Aplikuje się je na spoiny i pozostawia na pewien okres czasu a następnie dokładnie zmywa. Osuszone spoiny pokrywa się następnie środkiem impregnującym.

źródło: http://www.podlogi.info

Spoiny – jak dobrać?

Układanie płytek to nie tylko troska o dobry materiał w postaci płytek czy zaprawy, ale dobranie odpowiedniej spoiny zarówno do rodzaju pomieszczenia jak i samych elementów ceramicznych. Pod uwagę brane są takie właściwości spoin jak odporność na uszkodzenia, elastyczność, wytrzymałość, ale także barwa, szerokość i cena.

Spoiny cementowe
Najchętniej wykorzystywane są fugi najtańsze - cementowe, lecz warto mieć na uwadze, iż nie powinny one występować w miejscach narażonych na częsty kontakt z wodą czy silne detergenty. Dosyć łatwo ulegają wypłukaniu, wilgoć może skutkować powstawanie wykwitów a środki chemiczne mogą powodować zmianę barwy spoin. Łatwo ulegają uszkodzeniom stąd przy kalkulacji ceny warto wziąć pod uwagę koszt regularnej impregnacji takich spoin. Ze względu na ich popularność, oferowane są przez wszystkich producentów w szerokiej palecie kolorystycznej.

Spoiny epoksydowe
Odporniejsze, ale droższe, są fugi epoksydowe, które charakteryzują się idealnie gładką powierzchnią po zastygnięciu. Ich plusem jest szeroka gama barw, w jakich fugi są dostępne a także duża odporność na zabrudzenia czy uszkodzenia. Spoiny epoksydowe nie ulegają przebarwieniem tak łatwo jak fugi cementowe.

Spoiny cementowe uszlachetniane
Najbardziej odporne na ścieranie czy uszkodzenia są spoiny cementowe uszlachetniane tworzywami sztucznymi. Takie fugi swobodnie można stosować w miejscach, które mają nawet stały kontakt z wodą lub w pomieszczeniach z zainstalowanym ogrzewaniem podłogowym. Ze względu na swoje parametry nie dopuszczają do powstania mikropęknięć i nie kruszą się. Lecz fugi te odstraszają ceną i dostępnością, do stosowania ich wymagana jest wiedza.

Silikon, spoiny akrylowo-poliuretanowe
Na rynku są także dostępne fugi silikonowe, akrylowo-poliuretanowe, których charakterystyczną cechą jest wysoka odporność na naprężenia. Ich właściwości skutkują tym, że najczęściej wybierane są na miejsca styku podłogi ze ścianą. Należy pamiętać, iż do układania posadzki ceramicznej nawet w jednym pomieszczeniu wymaga użyciu kilku rodzaj spoin.

Kolor
W Polsce fugi kolorowe nie są zbyt popularne, dominują spoiny białe, beżowe i szare, gdyż są najbardziej uniwersalne. Najczęściej we wnętrzach można spotkać płytki w tym samym kolorze co spoina. Takie wnętrze sprawia wrażenie schludnego, wręcz ascetycznego. „Ocieplić” takie pomieszczenie można stosując fugi, które kontrastują z kolorem płytek. Najbardziej wyraziste kolory zaleca się do elementów ceramicznych o nieregularnych kształtach tak, tak, aby uwypuklić oryginalny i niepowtarzalny format każdej z płytek czy kostek mozaiki. Fugi kolorowe, prócz ograniczeń w stosowaniu są także droższe od spoin „zwykłych”.

Szerokość
Prócz mody na „bezfugowe” posadzki ceramiczne należy wziąć pod uwagę sytuacje, w których spoiny pracują. Modne, wąskie spoiny można stosować wewnątrz mieszkania, gdzie podłoga jest narażona na mniejsze zmiany atmosferyczne niż na zewnątrz. Płytki na tarasach czy balkonach winny być rozdzielone szerokimi fugami, które dobrze się sprawdzają także w przypadku montażu mozaik, elementów o nierównych brzegach i płytek kamiennych. Najwęższe spoiny poprawiają estetykę pomieszczenia, posadzka sprawia wrażenie powierzchni jednolitej, nowoczesnej.

źródło: http://www.podlogi.info/

Płytki w łazience

Każde pomieszczenie w mieszkaniu ma swoją specyfikę. Inaczej użytkowana jest sypialnia, diametralnie różne warunki panują w kuchni a na inne rzeczy zwracamy uwagę planując pokój dziecka. Wielokrotnie wspominaliśmy, iż podłoga powinna być dobierana pod kątem użytkowania pomieszczenia. Podobnie jest z łazienką. Korzystamy z niej bez względu na porę roku lecz charakter tego pomieszczenia jest tak specyficzny, iż wymaga większej uwagi przy okazji prac remontowo-budowlanych.

To wnętrze, gdzie panują warunki podwyższonej wilgotności i dlatego rzadko spotkać można tam drewno. Najczęściej do wykładania posadzki wykorzystywane są praktyczne płytki ceramiczne. Zanim jednak zostaną one położone warto zadbać o wyrównanie podłoża, korzystając chociażby z mas samopoziomujących. Najważniejszym elementem prac jest jednak odpowiednie uszczelnienie podłoża. Dobrze wykonana izolacja przeciwwilgociowa zabezpieczy okolice wanny, prysznica, rur kanalizacyjnych oraz wszystkie inne strefy, które mogą ulec zalaniu wodą.

Izolację wprowadza się w ścianę a dodatkowe uszczelki stosuje się w narożnikach. Do samego uszczelniania stosować można bardzo różne materiały, głównie są to folie oraz maty. Do nowinek z zakresu izolacji można zaliczyć folię w płynie, która po wyschnięciu pozwala na położenie płytek.


Klej, którym przyklejane będą płytki, powinien być uelastyczniony. Ten rodzaj zaprawy gwarantuje przyczepność nawet podczas bardzo dużej wilgotności, jaka może panować w łazience. Oczywiście rodzaj kleju zależy także od płytek, jakie zostały wybrany na posadzkę. Płytki wielkoformatowe wymagają zastosowania zaprawy o podwyższonej przyczepności. Warto jednak pamiętać, iż duże elementy dobrze się prezentują w przestronnych pomieszczeniach. Łazienki, jakie możemy spotkać w bloku czy małym domku ładniej będą wyglądać z małymi płytkami. Ułożone w karo optycznie pomogą zwiększać metraż pomieszczenie dając złudzenie przestronności.

Także i spoiny wymagają stosowania szczególnego rodzaju preparatów. Zaprawy spoinujące w łazience winny charakteryzować się zmniejszoną chłonnością wody oraz dużą odpornością na zabrudzenia. Zapobiegnie to wykruszaniu się zaprawy z przestrzeni międzypłytkowych pod wpływem skraplającej się pary wodnej, ale także zmniejszy degradację spoin na skutek częstego stosowania środków myjące. Stąd warto dodatkowo zabezpieczyć spoiny preparatami „impregnującymi” fugi.

źródło: http://www.podlogi.info

poniedziałek, 1 października 2007

Zmień dywan

Projektanci przypomnieli sobie o dywanach. Ale nie są to tylko tradycyjne kobierce.

Teraz dywany udają drewno, wyglądają jak koronki albo skrawki ziemi widziane z okien samolotu. Mogą też straszyć trupią czaszką. To supermodne! Teraz pusta, minimalistyczna podłoga nie jest już modna. Przestaje nam wystarczać sam zachwyt nad materiałem, z jakiego została wykonana. Dywany powróciły w wielkim stylu. Ich projektowaniem zajmują się sławy światowego designu, m.in. Marcel Wanders, Ross Lovegrove.

We wzornictwie dywanów wiele się dzieje. Nowe pomysły zaskakują, a nawet szokują. Absolutnym hitem jest na przykład motyw trupiej czaszki. Dużo jest oczywiście dywanów w kwiaty, ale to zrozumiałe, bo kwiaty w ogóle stały się teraz bardzo modne. Tyle że są w różnych wariantach: kwiaty zgeometryzowane, kwiatki z ludowych obrazków, wycinanek oraz koronek, kwiatowa grafika komputerowa, stylowy ornament...
Popularnym źródłem inspiracji jest także widok ziemi z lotu ptaka w wersji mniej lub bardziej dosłownej. Projektanci chętnie sięgają również po motywy afrykańskie. Niektóre dywany do złudzeniu przypominają skóry dzikich zwierząt, przede wszystkim zebry, tygrysa, lamparta.
Designerzy na nowo interpretują desenie popularne trzydzieści, czterdzieści lat temu, a nawet przed kilkoma wiekami. Chętnie nawiązują też do sztuki ludowej, grafiki, architektury. Prześcigają się w wymyślaniu nowych splotów, faktur, wytłoczeń. Śmiało zestawiają barwy lub proponują monochromatyczne dywany w kolorach obowiązujących w świecie mody, na przykład w różnych odcieniach pomarańczowego, który jest przebojem letnich kolekcji.
Nowoczesne dywany są jak obrazy. Z powodzeniem mogą być główną ozdobą we wnętrzu. Zwłaszcza przy łóżku i kanapie. Piękny, puszysty, miękki dywan to przyjemność dla zmysłów.

Iwona Ławecka-Marczewska/ Dom&Wnętrze

Montaż listew wykończeniowych przy układaniu paneli podłogowych

Na rynku można dostać wiele rodzajów listew: plastikowe, drewniane i z MDF 'u. Listwy mogą być w kolorze panela, kontrastowe, lub o zupełnie innym kolorze. Najtrudniej dobrać listwy do paneli o strukturze innej niż drewno, czyli: marmurek, granit, fragmento itp. Listwy zwykle montuje się na klej, śruby lub klamry. Różnica polega na tym że kleju i klamer nie widać, a śruby tak. Śruby stosuje się przy dużych nierównościach ścian, w polskich warunkach bardzo często. Najlepszym i najszybszym sposobem są klamry, ale do tu potrzebne są listwy przystosowane do klamer (przy równych ścianach). Klej jest tańszy od klamer, ale za to trudniej się mocuje. Wybór pozostawiam Państwu.

Montaż listew za pomocą klamer: Zestaw składa się z klamerek, kołków rozporowych i blaszki mocującej klamrę pod odpowiednim kątem przy ścianie. Listwy muszą być specjalnie przygotowane do tego rodzaju instalacji: muszą posiadać rowki w które wpina się klamrę. (szczegóły dotyczące montażu przedstawi Państwu sprzedawca).

Montaż listew za pomocą kleju: Tniemy listwy i dopasowujemy je do ścian. Na gotowe listwy i ścianę nakładamy klej i rozprowadzamy po powierzchni. Trzeba odczekać, aż klej trochę zgęstnieje i przykładamy listwę do ściany. Przytrzymujemy chwilę i powtarzamy tę czynność z każdą listwą. W rzeczywistości nie maluje się to tak różowo, zwykle kończy się to przykręceniem niektórych, najbardziej opornych listew za pomocą śrub.. Rowek z tyłu listwy (po jej niewidocznej części) może służyć do przykrycia np. kabli. W tym celu nie można wykorzystywać szpar dylatacyjnych!
Zamiast listew o tradycyjnym przekroju możemy użyć także wyższych - cokołów, ale to zależy między innymi od wielkości pomieszczenia i rzecz jasna od gustu.

źródło:http://poradniki.dom.pl/?p2=1179&p3=1304&sekcja=Monta%BF&tyt=Monta%BF_listew.html

Układanie paneli podłogowych

Paneli nie powinno się układać zaraz po kupnie - lepiej wstrzymać się z tym przez dwa-trzy dni. Przez ten czas panele powinny leżeć w pomieszczeniu, w którym będą układane, żeby się "zaaklimatyzować".
Trzeba zdjąć z nich folię, w którą są opakowane, ale lepiej nie zdejmować taśm czy sznurów, którymi są związane w pakiety - jeśli bowiem deski położy się luzem, mogłyby bardziej wyschnąć z jednej strony i wypaczyć się.

Co kłaść pod spód

Panele powinno się układać na równym i suchym podłożu. Żeby uchronić panele przed przenikaniem wilgoci z betonowego podłoża, można rozłożyć na nim specjalną folię. Na to można położyć izolację akustyczną z płyt filcowych albo korkowych. Specjalne maty do układania pod panele polecają też producenci paneli.

Pływająca podłoga

Najważniejsza zasada obowiązująca przy układaniu paneli - układa się je jako podłogę pływającą, co znaczy, że nie przykleja się ich na stałe ani do podłoża, ani do ścian.

Między posadzką a ścianą trzeba pozostawić szczeliny. Panele nie mogą ciasno przylegać do ścian, bo kiedy pod wpływem zmieniających się warunków atmosferycznych zwiększy się objętość podłogi, zacznie ona pękać na spoinach albo wybrzuszy się pośrodku pokoju.

Druga ważna zasada, którą trzeba uwzględnić przed położeniem paneli - trzeba je kłaść zgodnie z kierunkiem padania światła słonecznego, czyli prostopadle do okna. Dzięki temu miejsca złączeń paneli staną się mniej wyraźne.

Jak układa się panele

1. Pierwszą deskę paneli trzeba położyć w rogu pomieszczenia w taki sposób, żeby obydwie strony z wpustem znajdowały się przy ścianach.

2. Trzeba pamiętać, by pozostawić szczelinę dylatacyjną między deską a ścianą. Zazwyczaj jest to ok. 1-2 cm. Do wyznaczenia szczeliny dylatacyjnej używa się plastikowych albo drewnianych klinów włożonych ciasno między ścianę a panele; po ułożeniu całej podłogi wyjmuje się je.

3. Jeśli rząd nie kończy się równo z końcem panelu, trzeba go przyciąć. Należy to zrobić w następujący sposób - element, który będzie przycinany, ułożyć w rzędzie tak, żeby pióro znalazło się obok pióra, zaznaczyć w odpowiednim miejscu i odciąć, a następnie odwrócić ponownie, żeby strona przycięta znalazła się przy ścianie. Pozostała część odciętego elementu rozpoczyna następny rząd.

4. Jeśli chodzi o to, w jaki sposób nakłada się klej - na pióro czy we wpust - zdania są podzielone. Najczęściej przyjmuje się, że jeśli panele są laminowane, klej należy nakładać na pióro; jeśli klejone warstwowo - na górną część wpustu.

5. Po ułożeniu trzech pierwszych rzędów należy je ścisnąć klamrami montażowymi i pozostawić na kilka godzin; dopiero po tym układać kolejne rzędy.

6. Kolejne deski można dobijać młotkiem i drewnianym klockiem. Nie można jednak dobijać klockiem krawędzi z wpustem, żeby ich nie uszkodzić.

7. Dociskając panele, trzeba uważać, żeby nie zrobić tego za mocno; w przeciwnym razie mogą "wyskoczyć" do góry

8. Jeśli po dociśnięciu kolejnych desek klej wypływa na ich powierzchnię, trzeba go zetrzeć wilgotną ściereczką, tak by nie zostały zacieki. Nie można dopuścić, żeby zasechł na powierzchni paneli.

9. Kiedy cała podłoga będzie już ułożona, należy ją pozostawić przynajmniej na 24 godziny.

10. Klocki dystansowe wyjmuje się, kiedy klej zaschnie; brzegi podłogi wykańcza się wykończeniowymi listwami przypodłogowymi. Nie można ich jednak mocować do podłogi i ścian, żeby nie blokować ruchów paneli spowodowanych zmianą warunków atmosferycznych.

11. Brzegi paneli w miejscu, gdzie łączą się z innym rodzajem posadzki, maskuje się specjalnymi listwami, które niwelują różne wysokości podłóg (np. panele i terakota).

Układanie bez kleju

W sklepach znaleźć można także panele, które łączy się bez użycia kleju. Mają one tak skonstruowane wpust i pióro, że po złączeniu zatrzaskują się. Takie panele można zdemontować i ułożyć od nowa w innym miejscu. Możliwa jest też wymiana uszkodzonego elementu; możliwości takiej nie ma w wypadku paneli łączonych na klej.

Jak ułożyć pierwszy rząd paneli, jeśli ściana jest krzywa?

Jeżeli okaże się, że ściana, wzdłuż której układany będzie pierwszy panel, jest krzywa - odchylenia wynoszą kilka centymetrów - będzie to przeszkadzało w zachowaniu właściwej szczeliny dylatacyjnej. Można wtedy odpowiednio przyciąć panel. Najlepiej użyć w tym celu drewnianego klocka o szerokości wymaganej szczeliny. Trzeba "przycisnąć" do niego ołówek i przejechać wzdłuż ściany, przenosząc jej nierówności na panel. Następnie wyrzynarką można odciąć niepotrzebny fragment.

Uwaga! Wyrzynarkę trzeba prowadzić po spodniej warstwie panelu, żeby nie uszkodzić jego powierzchni.

źródło: http://dom.gazeta.pl/Ladny-Dom/1,73936,392944.html

Przygotowanie podłoża pod panele podłogowe

Przygotowanie podłoża jest bardzo ważne głównie przy układaniu podłóg drewnianych, ze względu na to, że trzeba je przyklejać do podłoża. Więc przy instalacji parkietu czy mozaiki podłoże musi być równe, wytrzymałe, nie pylące i suche. Przy panelach natomiast sytuacja jest uproszczona, wystarczy, żeby podkład był równy i suchy. Podłożem dla paneli może być stara podłoga z: mozaiki, parkietu, lastryka, z płytek ceramicznych lub PCV. Panele można również ułożyć na wykładzinie o krótkim włosie. Należy wówczas sprawdzić czy nie ma na wykładzinie wybrzuszeń. W razie potrzeby jej fragmenty należy podkleić. Po takim przygotowaniu kładziemy panele, ale bez pianki podkładowej. W ten sposób oszczędzamy na piance, ale radzilibyśmy raczej zerwanie starej wykładziny i użycia podkładu.

Przy pozostałych podłożach tj. parkietach, mozaice czy PCV należy użyć pianki podkładowej i układać panele wg standardowej instrukcji. Należy jednak sprawdzić, czy stary parkiet lub mozaika jest dobrze przyklejona (jeżeli nie, to trzeba uzupełnić klej).

Przy surowych posadzkach nierówności nie mogą przekroczyć 3 mm. Sprawdzamy to przykładając do podłoża łatę (prostą deskę) o długości 2,5 - 3 m i przesuwamy ją po podłodze obserwując prześwity. W razie większych nierówności trzeba użyć masy samopoziomującej (opis niżej). W przypadku dziur i szpar w podłodze należy je uzupełnić zaprawą.

Panele można układać również na ślepe podłogi np. deski podłogowe na legarach. Deski muszą być stabilne i wytrzymałe (nie spróchniałe). W takim przypadku panele kładziemy w poprzek desek - prostopadle do nich. Najlepiej, żeby najpierw na deski położyć płyty, np. sklejkę, aby uzyskać stabilność. Płyty należy przykleić i przykręcić śrubami do podłoża.

UWAGA: Samych paneli nie wolno układać na legarach, ani bez pianki.

Wyrównanie posadzki
Posadzka o nierównościach do ok. 5mm może być wyrównana za pomocą wylewki samopoziomującej. Jest to najprostszy sposób wyrównania podłogi. Masa samopoziomująca, jak nazwa wskazuje, sama rozpływa się po podłodze niwelując nierówności. Najpierw należy oczyścić podłoże z kurzu i kamyków. Następnie wylewamy płynną masę gruntującą. Jest to biała ciecz, która wspomaga przyjmowanie masy. Wylewka samopoziomująca musi być dosyć rzadka, ale nie takiej konsystencji jak woda. Po przygotowaniu wylewki nie należy pozostawiać jej dłużej niż 10min w wiadrze. Jeżeli pomieszczenie jest dosyć duże możemy je podzielić na kilka części za pomocą kantówek, żeby mieć później dostęp do nowo wylanej podłogi. Wylewkę zaczynamy od najdalszej w stosunku do drzwi części pomieszczenia. Wylewamy pierwszą partię masy (oczywiście nie przed wejściem). Niestety trzeba jej trochę pomóc - należy masę lekko rozprowadzić kielnią, aby rozpłynęła się zakrywając całą powierzchnię wydzielonej podłogi. Należy tak zrobić z każdym oddzielonym odcinkiem pokoju. Dziury po deskach na podłodze możemy później uzupełnić również masą, lub zaprawą cementową (jeżeli są duże). Przed układaniem paneli trzeba odczekać ok. 48h (o ile warstwa nie jest zbyt gruba), aby podłoga była całkiem sucha, masa zmieni kolor na jasno-szarą i w dotyku nie będzie wilgotna. Teraz możemy sprawdzić równość podłogi łatą - powinna być prosta.

Przy układaniu paneli na nowo wylaną podłogę radzilibyśmy użyć pianki podkładowej z izolacją lub z folią.

źródło:http://poradniki.dom.pl/?p2=1179&p3=1310&sekcja=Monta%BF&tyt=Przygotowanie_pod%B3o%BFa_pod_panele_pod%B3ogowe.html